Dagens oppgulp;
Eit nederlandsk arkitektfirma har ein stor visjon om å laga ei øy ut av det enorme arealet med søppel som flyt rundt uti Stillehavet. Det var inspirerande å lese, men mest av alt vart eg sjokkert over at dette søppelfeltet faktisk eksisterer og eg aldri hadde høyrt om det før. Kvifor er det ikkje på dagorden oftare, som noko slags grunnkunnskap om menneskeleg påverknad av miljøet?
Så høyrde eg eit invtervju med ein miljøengasjert fotograf ved navn Chris Jordn. Han har tatt interesante bilete av enorme mengdar avfall, men held no på med eit prosjekt om albatrossungar som døyr fordi dei vert mata med plastikk få det store avfallsfeltet i stilehavet der foreldrene er vandt med å finne mat.
http://www.chrisjordan.com/gallery/midway/#about
Dette er rørande bilete. Dei er vakre, men bodskapen er grusom.
I morges drepte eg ei spyfluge som surra rundt på rommet mitt og kjende glede over det. Inntil eg innsåg at eg kunne sluppe ho ut i staden eller berre latt ho være, ho var ikkje så ekstremt irriterande ei gong, va skulel eg med å drepa ho?
Men eg brydde meg ikkje, eg er visst tydelegvis eit menneske.
Ein annan ting med den fluga; Ho var stygg! Eg hadde ikkje gjort det same med ein leirfivel. Kvifor legg eg så mykkje meir verdi i dyr som er vakre enn dei som ikkje er det? På kva slags grunn respekterar me menneske eigentleg natura og dei andre levande vesen på vår jord, om me på nokon måte gjer det? Eg har forsøkt å diskutera dette. Dess meir eg diskuterar, dess meir inser eg kva slags ignorant monster eg, og mange med meg, framstår som frå ein utanforståandes perspektiv. Eg trur ikkje me kan fortsetta å forsvara vår noværande atferd i forhold til naturen særleg mykkje lengre, på fleire plan enn berre forsøpling...
